Eğer çocukların kitap okuma heveslerini kırmak ve okur olma yolculuklarını engellemek isteseydim, hevesle okudukları kitapları ellerinden alır, yerine başka kitaplar verirdim. Ama okuma hevesi önemli. Okur olma yolculuğu önemli. Benim tahminim kitapların önemini yitirmeyeceği, aksine daha da önem kazanacağı yönünde. Özellikle Türkiye gibi bir ülkede, kitapların sunduğu bireysel gelişim ihtimaline ihtiyacımız var. Çocukların bu konuda yetişkinlerin desteğine ve sunacakları fırsatlara ihtiyaçları olacak. Zaman zaman çocukların okuma tercihleri hakkında endişelerimiz olabilir. Hepimizin çocukluğunda yetişkinlerin onaylamadığı kitaplar vardı. Benim çocukluğumda bunlar çizgi romanlardı. Şimdilerde ise bu tartışmalar mangalar ya da popüler seriler üzerinden sürüyor. Geçtiğimiz yıllarda _Saftirik_, yakın zamanda da _Köpek Adam_ serisi eleştirilerin hedefi oldu. Bazen "zararlı", bazen de "faydasız" oldukları gerekçesiyle, çocukların bu kitaplara erişimi engelleniyor. Ellerine yetişkinler tarafından uygun görülen, "nitelikli" kitaplar tutuşturuluyor. Çocuğun da "okumak sıkıcı" sonucuna ulaşmaktan başka şansı kalmıyor. Çocukların, okumayla ilgili erkenden keşfetmeleri gereken en temel gerçek, okumanın keyifli ve tatmin edici olduğudur. Bu keşif, okuma merdivenindeki ilk basamakları olacak. Üst basamaklara ulaşabilmek için merdivende kalmaları gerekiyor. Bu konuda, Neil Gaiman'ın 2013'te verdiği [konuşmayı](https://youtu.be/yNIUWv9_ZH0?si=JjftVXMK5rGGE0x8) dinleyin. <iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/yNIUWv9_ZH0?si=BwG-2JfQf-_2LYBD" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen></iframe> Gaiman, kurgu okumanın iki faydasını vurguluyor: okuma sevgisini geliştirmesi ve empati kazandırması. Birincisi, okuma sevgisi önemli, çünkü okumak önemli. Hikaye okuyan insan yeni kelimeler öğrenir, yeni düşünceler düşünür ve okumaya devam eder. Devam eden insan ise artık _her şeyi okuma_ yolculuğundadır. [[Ren Okuma Grubunda okuduğumuz kitapların listesi|Zor kitaplar okuma tutkumu]] okulda elime zorla verilen _Kaşağı_ ve _Kilimanjaro'nun Karları_'na değil, küçükken kafayı taktığım fantastik kitap serilerine borçluyum. İkincisi, kitap okumak demek başka bir dünyaya girmek demek. Bu sayede normalde yaşamayacağımız duygular yaşıyor, tanımayacağımız kişiler tanıyoruz. İnsan olmanın sınırlarını ve hayatın neye benzediğini öğreniyoruz. Bu da okuyan insanın daha derin bir anlayışla yaşaması demek. Konuşmadaki şu tavsiye, altın değerinde: > Çocukları, yanlış bir şey okuduklarını düşündüğünüz için okumaktan caydırmayın. Sizin hoşlanmadığınız kurgu eserler, tercih edebileceğiniz diğer kitaplara ulaşmalarının bir yoludur. Çocuklarımızı okuma merdivenine çıkarmamız gerekiyor: keyif aldıkları herhangi bir şey onları, basamak basamak, okur-yazarlığa taşıyacaktır. Çocukların okudukları şeylerle ilgili endişeler taşımamız doğal. Ancak bunu abartmamaya özen göstermeliyiz. Kitaplarla ilgili devamlı korkutucu uyarılar yayımlayan, hangi kitapların çocuklara zarar vereceğine kafayı takmış **endişe tüccarlarını** dinlemeyin. Bunlar yerine, okuma tutkusuyla yaşayan uzmanların önerilerini takip edin. O halde çocuğunuz, saplantı haline getirdiği serinin sekizinci kitabını istediğinde, kitabın ne kadar basit ve faydasız olduğunu düşünmeyin. Okur olarak büyümekte olduğunu fark edin. İstediği mangayı, _Kaptan Düşükdon_ ya da _Saftirik_'in sonraki kitabını alın. Bugünkü manga, gelecekte _harika_ bir şeye dönüşecek.